यिनै पंक्तिहरु
तिमीले आफ्नी प्रेमिकालाई गर्ने
सम्बोधन पनि हो ।
र, जहाँ म;
आफूलाई कहिल्यै पाउँदिन !

कवि ज्यू,
मेरो यो कर्ली कपाल;
चिम्सा आँखा,
थेप्चो नाक,
र, भद्दा ओठले...
मलाई तिम्रो हुनबाट रोक्यो,

माफ गर,
तिम्रो सम्बोधनले कहिल्यै...
छुन सकेन मलाई;

त्यसैले कवि...
तिमीलाई मैले,
कहिल्यै आफ्नो महसुस गर्न सकिनँ;
र अक्सर...
मेरा लागि आतंक बन्यो,
कविको सम्बोधन !

                                 - हेटौँडा